maandag 25 oktober 2010

Respect voor de ouderdom?

Ik zag laatst een oude vrouw met een rollator bij een drogist. Zo'n zelfbedieningswinkel van een grote keten. Ze had wat tubes zalf gekocht.

Het afrekenen kostte moeite en wat extra tijd. Het wegstoppen van het wisselgeld ook. Dat ging niet meer zo vlot met die oude trillende handen. Haar begeleider lette op, maar hij nam de klus niet uit haar handen.

Ik was het daar helemaal mee eens. Zo lang als dat even wil moet je een bejaarde zijn eigen boontjes laten doppen. Je ontneemt zo iemand een probleem, maar ergens ook het leven. Dan dutten ze bij wijze van spreken in. Ze hebben immers niks meer te doen?

Achter haar stond een hele mooie jongedame. Met een heel mooi slank strak lijf en hele nette strakke kleding. Die kon het beetje geduld niet meer opbrengen. Ze liep de vrouw met haar rollator met een snauw bijna ondersteboven om maar zo snel mogelijk met haar aankopen weg te kunnen wezen.

Slank en strak van lijf en leden, maar een bovenkamer met niet veel goeds erin! Egoisme ten top!

donderdag 28 januari 2010

TIP: maak een afspraak met het Stadhuis

TIP: Maar doe dat nou in Zoetermeer vooral niet via Internet!

Mijn paspoort was verlopen. Geen punt, even laten verlengen op het stadhuis. Ik had warempel ook nog een bruikbare pasfoto. Mooi!

Mijn vrouw moest er ook heen voor het afhalen van haar rijbewijs. Gezellig. Alleen daar zitten wachten is ook niet alles.

We trekken allebei tegelijk een bonnetje met ons nummer en gaan zitten. Naast ons zit een jonge aardige beroepschauffeur. Die komt zijn rijbewijs laten verlengen. Alle keuringen zijn voor elkaar. Het is 10 voor half twee. "Als ik voor tweeën aan de beurt ben kan ik een spoedaanvraag doen ... ." zegt hij. Dan kan ik het nieuwe rijbewijs morgen halen.

Ik heb nummer A68 en hij heeft A66. Maar wij zien geen nummers verschijnen met een A. Helemaal niks. Mijn vrouw is aan de beurt. Die had een nummer met een andere letter.

Eindelijk is mijn buurman aan de beurt. Plotseling kwamen ook de nummers met een A aan de beurt. Het is net twee uur geweest. "U heeft zeker lang zitten wachten?" zegt de vriendelijke dame achter de balie. "Ja, helaas nee. Het moet echt voor twee uur!"

10 minuten later mag ik me melden. Bij hetzelfde loket waar mijn vrouw drie kwartier geleden werd geholpen. We kwamen samen binnen.

Schandalig!

Ik dan maar eens via Internet een afspraak maken. In bellen heb ik geen zin. Ik wil die afspraak in alle rust kunnen uitzoeken. Dat blijkt ook een heel gedoe en men wil erg veel van me weten. En ik wil alleen een afspraak. Ik wil zo'n bonnetje A68, maar dan met de tijd erop. Dan moet ik wel op tijd zijn, maar het stadhuis dan ook.
Maar het is een heel geklier en ik stop ermee. Net zo erg als lang wachten.

De volgende keer zal ik het eens via de telefoon proberen, maar om nou te zeggen dat ik borrel van enthousiasme? Néé!

Koelkastmagneten van TNTPost

Eergisteren.

Ik ga postzegels halen in het hoofdpostkantoor van Zoetermeer. Er staan overal paneeltjes dat je bij de postzegels koelkastmagneten krijgt.

Ik vraag 40 postzegels van 44 cent. Dat is voor mijn club. Voor de paar brieven die we tegenwoordig nog verzenden, want de rest gaat per e-mail. De meneer achter de balie geeft de zegels, ik pin het bedrag en dat is hij dan.

"Krijg ik geen magneten?" vraag ik dus maar. Die waren al op. "We krijgen nooit veel bij reclameacties". Daar baal je toch stevig van.

Dus ging ik s'avonds maar eens kijken of er een klacht viel te plegen. Zonder postzegel vanzelfsprekend. Ja, dat kan. Maar dan willen ze wél a-l-l-e-s van me weten. Ook mijn telefoonummer en de e-mail. R** op, zeg. Ik niks, jij niks. En dan maar geen klacht.

Dus mensen: Op naar een leven zonder post. Alles via de e-mail!

"Sure we can" Ja meneer Post. We laten ons niet afz***en. En we zijn Hollanders. Doe maar normaal en doe het ook maar in onze mooie eigen taal.